"Vanaf de dag dat mijn broer, vader en ik een open dag van de Zeevaartschool bezochten was het voor mij duidelijk: ik wilde gaan varen! Ik zat destijds in groep 8 van de basisschool en wist dus eigenlijk al heel jong wat ik wilde (in tegenstelling tot mijn broer, die heeft maar een blauwe maandag op de Zeevaartschool gezeten). Pas toen de stages in zicht kwamen, ben ik mij gaan verdiepen in de verschillende rederijen. Ik kwam op de website van Wagenborg terecht en even later had ik mijn sollicitatie-mail geschreven. Wagenborg bood alles wat ik zocht en zelfs nog meer!

Een fantastische tijd

Mijn eerste stage zat ik op de Azoresborg. Wat een prachtig schip, drie kranen, een mooie machinekamer: ik keek mijn ogen uit. Tegelijkertijd vond ik het ook heel spannend. Ik was benieuwd hoe het leven aan boord in z’n werk zou gaan en hoe ik het zou vinden om zover en lang van huis te zijn. Het werd een fantastische tijd. Alles was nieuw, dat maakte iedere dag bijzonder. De bemanning was geweldig, net als de mede-stagiairs. Zo hebben we bijvoorbeeld een filmpje gemaakt, stonden we met de bemanning “Staying Alive” van de Beegees te playbacken. Hilarisch! De sfeer aan boord was onwijs goed en dat zorgde er ook voor dat de tijd voorbij vloog. Tuurlijk zijn er ook minder leuke dingen gebeurd. Slecht nieuws van thuis, voor een domme fout op mijn kop krijgen (want “domme fouten”  bestaan wel).

Gegroeid

Inmiddels ben ik bezig met mijn tweede stage. Ik merk hoeveel ik gegroeid ben. Mijn onzekerheid is omgeslagen in zelfverzekerdheid en inmiddels weet ik dat “je dom voelen” niet bestaat."