Met Hoogezandse roots zag Hans Kroon menig Wagenborg-schip aan het Winschoterdiep gebouwd worden. Het triggerde hem: wat zou er na de bouw met zo’n schip gebeuren? Na het afronden van de HEAO Commerciële Economie in Haarlem besloot hij die vraag gewoon te stellen. Koos Zumkehr en Egbert Vuursteen ontvingen de jonge Hans en wisten hem te boeien met hun verhalen over de internationale handel. Volgend jaar hoopt Hans zijn 25-jariug jubileum bij het bedrijf te vieren. 

Je kwam hier in 1997 als Junior Bevrachter binnen. Hoe ging dat?
“De eerste maanden heb ik me met enige regelmaat afgevraagd wat ik hier precies kwam doen, tot ik de Scheldeborg onder mijn hoede kreeg. Toen had ik de smaak al gauw te pakken. In die tijd kwamen er heel veel nieuwe schepen bij, waarvoor we tonnen aan lading moesten vinden. Onze bestaande papier-, pulp- en staalfabrikanten breidden hun afzetmarkt uit naar Amerika. Ik werkte nog maar een jaar bij Wagenborg, toen ik een uitnodiging kreeg voor een evenement in Noord-Amerika. In die tijd was reizen en vliegen helemaal niet zo vanzelfsprekend, maar ik kreeg toestemming van Jaap Teekman om te gaan.”

Een paar jaar later ging je zelfs in Montreal wonen.
“Onze markt in Noord-Amerika en Canada groeide langzaam. Met Bryan Kimber werd er een gepensioneerde Canadees gevonden om er een kantoor te starten. Daar wilde ik heel graag aan bijdragen. Mijn vrouw stond ook open voor het avontuur en na een jaar aan voorbereidingen - denk aan visa, woning en werkvergunning - reisden we in april 2004 af. De combinatie van de lokale kennis en mijn kennis en de cultuur van Wagenborg bleek te werken.”

Waarom zijn jullie in 2007 teruggekomen?
“Montreal is een prachtige stad, we hadden er al snel vrienden en onze twee zoons zijn er geboren. We hebben er een heel mooie tijd gehad, maar het was tijd om te gaan. Mijn vrouw wilde haar carrière graag vervolgen, qua scholen is het in Nederland beter geregeld en met Marco Renzelli stond mijn opvolger klaar.”

Hoe was het om terug te komen in Delfzijl?
“Ik zag kansen in de deep sea voor schepen met kranen. Met Trans-Atlantische forest-producten en de Trans Pacific-route hebben we grote stappen gezet. Tegelijkertijd hebben we de marktposities op de Great Lakes weten te behouden.”

Inmiddels ben je al weer 14 jaar Director Wagenborg Shipping North America. Verveelt het nog niet?
“Het laten renderen van de vloot, het zien van kansen voor de klant: ik vind de internationale handel nog altijd fascinerend. Hoe de forest-industrie de overstap maakt naar bio, hoe er fossiel-vrij staal geproduceerd kan worden, hoe de ladingstromen veranderen en ga zo maar door. Daarbij werk ik samen met een enthousiast team in Delfzijl en onze buitenlandse collega’s in Montreal, Malmo, Helsinki, Madrid en Pireaus. Daar krijg ik positieve energie van.”

Als je later oud bent en terugdenkt aan je tijd bij Wagenborg, waar vertel je dan over?
“De tijd in Canada. Eigenlijk heb ik mede de vlag van Wagenborg in Noord-Amerika mogen planten. Dat vind ik heel bijzonder. Verder onze eerste Noord-West Passage: in mijn beleving hebben we toen geschiedenis geschreven. En wie weet wat er nog komt. Ik hoop in mijn loopbaan nog een vlootvernieuwing met een nieuw type voortstuwing mee te maken.”